Kedeng Kedeng

De trein raast alsmaar verder van station naar station. Ik kom op plaatsen, waar ik nooit ben geweest. Ook al ging Guus niet met de Transmongolie express, ook hier gaat het voor op. Het is onwijs tof en bizar om zolang in de trein te zitten.

De coupe is niet zo heel groot. En met niet zo heel groot bedoel ik, heel erg klein. Het is denk ik 2 m2. We hebben 2 hele smalle bedjes boven elkaar en een stoel. En een minibadkamertje met een handdouche en wasbakje. Onze buurman is Christian, een 34 jarige Duitser woonachtig in Zwitserland. Hij gaat een half jaar alleen naar China op een soort zoektocht naar inner peace. En hij gaat kung fu leren. Met hem delen we het badkamertje, wat overigens een heel handig systeem is. Aan beide kanten zitten 2 sloten, eentje die je van binnenuit kan doen, zodat de andere kant ‘m niet open kan maken. En eentje die je vanuit de coupe kan doen, zodat de buren niet via de badkamer jouw coupe in kunnen.

We ontmoeten ook onze andere buren: een jong brits stel, Asa en Tessa, dat 3 maanden door Azie gaat trekken, Bert en Maria, een Nederlands stel wat we al hadden ontmoet toen we werden opgehaald door Dimitri, die ons naar het station bracht. En naast ons een wat ouder Duits stel waarvan we de namen niet weten en de meneer echt wat minder moet eten en vooral ook roken. Verder is de wagon (nog) leeg.

Bij binnenkomst krijgen we een lakensetje uitgereikt en een deken. Op het bed zelf ligt ook nog een en ander.

We installeren ons en de buurman begint gelijk met socializen. Binnen 10 minuten staat hij voor de deur met een blik bier en een fles wodka. Oh dear… Hij vertelt ons dat het een goed idee is om de (in dit geval chinese) provodnika’s wat geld te geven. Hij heeft ze beiden 500 roebels gegeven. Ineens staan ze voor de deur met 2 flessen chinees bier. Als dank voor het geld. Wat een goed idee! Dat gaan we ook doen ☺. Helaas krijgen wij als dank voor het geld een soort vacuüm verpakte kippenpootjes (weten we na een uur ontcijferen) met pepers, die een maand over datum zijn. We eten ze maar niet meer op :).

Het is erg gezellig en tot in de late uurtjes zitten we wodka te drinken en te ouwehoeren. Daar slaap je lekker van is het devies. Rond 2 uur gaan we toch maar slapen. Dus bed opmaken. Op het bed ligt nog een soort eh, ja.. niet- rode loper… Dieuwke besluit dat dit de deken is. Het blijkt de matras te zijn…. Het kussen is loeihard, het is een beetje of je op een uitgekauwd en weer hard geworden kauwgompje ligt van 30x30 cm… soort traagschuim wat zich niet vormt. Het bed zelf is ook keihard, de ‘matras’ helpt hier niet echt aan mee.

De eerste ochtend ben ik al vroeg wakker. 7 uur Moskou tijd, hoe laat het op de plek is waar we zijn weet ik niet. In mijn pyjama scharrel ik door de gang naar de wc, ik kom Bert, onze Nederlandse buurman tegen, goedemorgen, goedemorgen. Ik ga nog even liggen en wat dommelen terwijl de trein langzaam tot leven komt. Het is heel gek om je eraan over te geven dat je niets hoeft te doen. Je kunt immers ook niet echt iets doen. Behalve iets wassen of een boekje lezen, filmpje kijken. Dat is dan ook precies wat we doen. Boekje lezen, filmpje kijken, beetje slapen. Af en toe tijdens een stop even wat drinken en eten kopen bij een Baboesjka. Leuk is dat ze geen drank mogen verkopen op de stations en als je aan de verkoopster 'wodka?' vraagt, dan is het antwoord 'njet'. Loop je naar buiten dan komt er en mannetje met een sporttas op je af die - kennelijk - een knikje heeft gekregen van de verkoopster. wodka? en de tas gaat open. En daar is de wodka!

We zijn inmiddels 2 uur verder in de tijd geloof ik. Of niet, ik weet het eigenlijk niet meer hoe laat het is. Heel gek is dat. We houden Moskoutijd maar aan. Dat is wel zo makkelijk, denk ik.

S avonds is er een feestje 2 coupes verderop, Christian zit er met Asa en Tess , een paar Finse meisjes waarvan 1 met de meest irritante lach OOIT en Andrew or Bruce or banker wanker, whatever sticks, een britse bankier die in een moeite door gaat naar Beijing. Ik kom Asa tegen terwijl hij bier aan het kopen is van de chinese conducteurs (dat gebeurt hier, allerlei bierhandeltjes). We gaan even kijken maar besluiten dat we er geen zin in hebben. Nog maar een spelletje scrabble dan! Halverwege komt onze buurman Christian weer binnen wandelen met een fles wodka. Het feestje is afgelopen en hij wil nog niet slapen. Vanmorgen dus, na 4 uur slapen, wakker geworden met flinke kater haha. Wie zei er nou dat je van wodka geen kater kreeg? Vandaag maar even niet. Gewoon rustig filmpje kijken en op tijd slapen. Alhoewel ik dus echt niet meer weet wat op tijd is. We zijn net Omsk gepasseerd en daarmee is het 3 uur later dan in Moskou. Dat is raar, we zijn net opgestaan en gedoucht (jawel, gedoucht!! Duurt uren, zelfs de douches op lowlands hebben meer waterdruk, maar het is heerlijk) en het is alweer 3 uur s middags. Wij houden het op 12.00. Bevalt prima.

We hebben inmiddels 2 nieuwe buren. Ze zijn niet zo leuk en gezellig als al onze andere buren. Ze zijn nors, luidruchtig en maken onze wc vies!

Nog vandaag en morgen in de trein en dan komen we zaterdagochtend om 7.00 aan in Ulaanbaatar. Ik ben heel benieuwd!

Het wordt hier trouwens best wel redelijk schoon gehouden. Vanmorgen was het toilet eh niet zo schoon toen ik ging, maar de chinese provodnik heeft het weer goed schoongemaakt. Dus dat gaat allemaal prima.
V