trein trein trein

Onze laatste dag in de trein (voor Mongolie). De tijd is voorbij gevlogen. We hebben nieuwe vrienden gemaakt, onwijs gerelaxed en veel mooie foto’s geschoten. Veel gelezen, filmpjes gezien. Het was heerlijk. We zijn nu bijna bij de Mongoolse grens. En je ziet het landschap onwijs veranderen. Het wordt mooier en mooier.

Gisteren had Christian een feestje in zijn coupe, met wederom het ultiem irritant lachende fins meisje en Bruce/Andrew/banker wanker. Ze zitten een of ander drinkspelletje te spelen en ze zijn erg luidruchtig. Rond 4.00 besluit ik toch even next door aan te kloppen of het alsjeblieft ietsje zachter mag. Het helpt niet, alhoewel het hoofdzakelijk door het irritant lachende meisje komt. Ik doe mijn oordoppen in en val uiteindelijk toch in slaap.
We missen de stop in Irkutsk en om 5.30 komen we, met zonsopkomst, langs het prachtige Baikalmeer. Jawel mensen, ik, Merel/Meme, stond om 5.30 naast mijn bed om naar de zonsopkomst te kijken over het Baikal meer. Dit is echt adembenemend mooi, het meer is nog altijd bevroren en je ziet her en der mensen op het ijs die een wak zagen om op Omul te vissen, een vissoort die alleen in het Baikalmeer voorkomt. De zon breekt langzaam door de wolken en met de heuvels erachter is het echt prachtig om het meer zich uit te zien strekken zover als je kunt zien. Het meer is groter dan Nederland en als er geen drinkwater meer zou zijn, zou je met het water uit het meer de hele mensheid nog 40 jaar te drinken kunnen geven. Bizar groot. Na dit prachtige gezicht duik ik nog even onder de wol om nog wat bij te slapen. 2 uur was toch de kort. En om 12.30 (of 13.30 of 11.30, ik weet het niet precies meer) komen we aan in Ulan Ude. De laatste echte stop voor de Mongoolse grens. We hobbelen uit bed en doen snel wat kleren aan. Even wat proviand inslaan. Daarna verandert het landschap heel snel. Er komen meer bergen, heuvels, steppe en wilde paarden wisselen elkaar af met wat vlakkere stukken met meertjes, rivieren en berkenbossen. We naderen de Russisch/Mongoolse grens, dit zal zo’n 3 uur duren met paspoortcontroles etc erbij. Ik ben erg benieuwd.

We wisselen nog even mailadressen uit met Andre/Bruce/banker wanker, want toen de zon opkwam bij het baikalmeer, lag hij nog zn roes uit te slapen en daar baalde hij onwijs van.

Morgenochtend om 6.30 komen we aan in Ulaanbaatar, dus vanavond tassen inpakken en nog even een klein dutje doen. En dan vroeg uit de veren.