Oh oh gerso

Nou! we zijn er hoor! In Mongolie.
Na de grensovergangen die echt uren duurden (eerste, de Russisch - Mongoolse grens duurde 3,5 uur en de 2e, de Mongools Russische grens, duurde ruim 2 uur), zijn we gaan slapen, want we komen om 6.30 aan op het station van Ulaanbaatar. De wekker gaat om 5.45, wat een ongelooflijk onchristelijke tijd, maar goed, hoort erbij!

Om 6.30 stopt de trein en gaan we er snel uit. Onze gids zou daar op ons staan te wachten. Ik herken nog meer Nederlanders uit ons hotel in Moskou en wat blijkt, zij wachten op dezelfde gids. met 14 mensen gaan we uiteindelijk eerst richting een paar hotels om wat mensen af te leveren om vervolgens met de 10 overgeblevenen richting het gerkamp in Terelj te gaan. Dit voelt wel een beetje als groepsreis, ik hou niet van groepsreizen, maar goed... We zullen zien!

De reisorganisatie via waar wij dit geboekt hebben heeft een kamp laten bouwen met allemaal gertenten erop. Erbij zit ook een hotel waar we naar de wc kunnen en kunnen douchen. Omdat het nog zo vroeg in het jaar is, is het sanitairgebouw nog niet open, dat is nog te koud. Wij krijgen ger nr 3 toegewezen, samen met nog 2 vrouwen, een moeder en dochter uit Amsterdam. Het is fris in de ger! dat klopt, want 's nachts is het nog steeds -8. en overdag zo rond de 18 graden. Dan maar even warm douchen!

We krijgen een aantal hotelkamers toegewezen waar we gebruik mogen maken van de douches. Snel doen! in de trein hebben we immers al een dag of 5 ook al niet echt lekker gedoucht. Helaas, de douche blijkt ijs- en ijskoud te zijn. Ik gil even en was toch mijn haar, want dat wilde ik echt heel graag na 5 dagen. Niet echt de douche waar we allemaal op gehoopt hadden. Daarna de lunch, op een of andere manier moet ik nog even ont-treinen ofzo, en is dit heel veel actie en gestructureerd. Ik krijg de lunch nog niet zo goed weg. Het feit dat het alleen maar schapenvlees is, helpt ook niet mee. Ik zeg maar tegen de gids dat ik vegetarier ben :). De rest van de middag hebben we vrij, dus we gaan even een wandelingetje maken de berg op (dat valt zwaar na 5 dagen zitten). En dan is er alweer het avondeten! Wederom schapenvlees, maar omdat ik gezegd heb dat ik vegetarier ben krijg ik er een omeletje bij, prima!
Toen op tijd naar bed, want de volgende dag staat er een hike van 7 kilometer op het programma. Een van de medewerkers loopt mee om de kachel op te stoken zodat het nog een beetje warm wordt in onze ger. We moeten het eigenlijk de hele nacht bijhouden om het aangenaam te houden, maar dat gaat m natuurlijk niet worden. ik trek mijn thermoondergoed aan, mn pyjamabroek, slaaptshirt, sokken en leg vestje klaar in geval dat.
Het bed is nog harder dan dat in de trein, lees: een plank met tuinstoelkussens erop als matras. En een heel erg plat kussen. Uiteindelijk val ik toch in slaap en krijg ik toch nog wat uurtjes slaap.

De volgende ochtend om 10.00 ontbijten we. Met zn 10-en! Ralph en Marco uit Amsterdam. Onze gergenoten Sylvia en Eva. Koen, een Antwerpenaar die de reis alleen doet en Petra, Cornelis en hun zoon Michael (of mikhael, geen idee).

Daarna: de hike. we gaan 7 kilometer wandelen naar Turtle Rock, een berg die, hoe verrassend, de vorm van een schildpad heeft. Daarna kan er nog een stukje paardgereden worden en kunnen we nog een meditatieklooster bezoeken. Samen met een kar met een yak ervoor gaan we aan de gang! We zien veel gertenten, sommigen zelfs met zonnepanelen en satellietschotels! Op een gegeven moment zegt de yak-kar-bestuurder iets in het Mongools. Onze gids Munk vertelt dat er verderop vannacht een paard is gedood door wolven, en dat de gieren nu de resten opeten. Dat is wel bijzonder om te zien! Een stuk of 40 gieren doen zich tegoed aan het paardenkarkas. We kunnen nog best dichtbij komen! Ik vind het jammer dat ik omwille van het gewicht mijn zoomlens in de ger heb gelaten. dan had ik nog verder in kunnen zoomen. Nou ja, ik kom toch vrij dichtbij. Vanaf het begin was er ergens een hond met ons meegewandeld, geen idee van wie de hond was, maar hij vond ons erg gezellig. De hond deed ook met de gieren mee in het paardenvlees feest! Vervolgens kwam hij bebloed weer aanwandelen en liep vrolijk met ons mee verder.

De yakkar haakt op een gegevn moment af omdat het te steil wordt voor de koe om de kar de heuvel helemaal op te sjouwen. We pakken onze spullen en beginnen aan het steile stuk richting turtle rock. Dat is wel een pittig stukje wandelen! Maar het is de moeite waard. Het uitzicht bovenop is waanzinnig. En daar komt het busje met onze lunch al aangereden. Met dit prachtige uitzicht picknicken we met z'n allen. Het is immers waanzinnig mooi weer! De zon schijnt vol en er is geen wolkje aan de lucht. gevoelstemperatuur rond de 25 graden denk ik.

Na de lunch gaan we weer verder, dit keer met het busje. Het zjn elke keer busjes waarvan je je afvraagt of ze je gaan brengen waar je zijn moet. En tot nu toe, elke keer weer gelukt! We stoppen nog even bij een heilige berg. Het verhaal is dat als je deze berg opgaat en de kleine grot in, je dan als herboren eruit komt. Ik vind het halverwege wel even prima met klimmen en minigrotten, dus ik ga lekker even op een steen zitten met nog een paar anderen.

Als de rest weer terug is is het tijd om paard te rijden naar de tempel. Ik vind paardrijden niet zo leuk, maar je kunt ook met het busje mee naar de tempel, dus ik ga met het busje mee :). Dan zijn we bij een meditatieklooster/tempel aangekomen. Een prachtige tempel. Het is herbouwd in 1991, omdat in de communistische tijd veel tempels zijn afgebroken. Desalniettemin is het prachtig en ligt het ook prachtig precies in een kom van de bergen. We beginnen weer aan de klim naar boven. Een hele klim kan ik je vertellen! En daarna nog 108 traptreden om helemaal boven te komen. Onze gids vertelt nog een en ander over he tklooster en over de betekenissen van de tekeningen en de ideen van het Boeddhisme. Hier kun je binnen mediteren. Dat gaan we nu ook doen. 'ik moet poepen'- klinkt het vlak voor we de tempel ingaan en Petra en Cornelis gaan met hun 4-jarige zoon even een stukje de berg op. Wij gaan naar binnen. Koud! Wat een schok na de warme wandeling. We gaan zitten en doen een korte meditatiesessie. Niet helemaal voor mij, maar de tempel is prachtig versierd dus ik kijk lekker om me heen en geniet van het stille moment.

Daarna begint de terugtocht naar het busje. Weer de trappen af en het bruggetje over waar maar 3 mensen tegelijk over mogen omdat het anders wel eens in zou kunnen storten. We zouden misschien weer teruglopen naar het gerkamp, maar inmiddels is het bijna 18.00 dus daar hebben we geen tijd meer voor. Dus we gaan lekker lui (lui? na 5 uur wandelen?) weer terug naar het gerkamp.

Om 19.00 staat het avondeten voor ons klaar. Een soort mongoolse bami. Best lekker! Na het eten komen er een aantal kinderen voor ons optreden. Dit zijn allemaal weeskinderen. Zij groeiden op op de straten van Ulaanbaatar. Een Nederlandse vrouw heeft eind aren 90 de asian foundation opgericht. Zij zet zich in om de weeskinderen van Mongolie onder te kunnen brengen in weeshuizen en ze een toekomst te bieden. Vanavond zijn ze hier om voor ons te zingen en te dansen. En om dingen te verkopen om hun nieuwe weeshuis te kunnen bekostigen. Er is ook een Nederlandse man bij, een gepensioneerd bouwkundige die komt helpen om het nieuwe weeshuis te realiseren. Dit was erg bijzonder om mee te maken! Nadat de kindertjes voor ons gedanst en gezongen hebben in het Mongools, doen wij met z'n 10en de kabouterdans Inc zang voor hun. Ze vinden het prachtig! Petra en Cornelis vinden het zon goed initiatief dat ze erover nadenken om hier 2 maanden te gaan vrijwilligen. Goed!

Na deze mooie avond gaan we boven nog even pingpongen met de gids. Dat is leuk, en eigenlijk kan ik het nog best wel een beetje. Voldaan gaan we om 23.30 weer naar de ger om de laatste nacht in een gertent door te brengen. Al met al een leuke ervaring!

Vanmorgen weer naar Ulaanbaatar vertrokken. Met hetzelfde gammele busje waarvan de wielen nog even extra worden aangedraaid voor we weggaan. Tijdens de rit zitten we te grappen over wat je allemaal met een ger kunt doen. De ger-sloppenwijk hadden we al bedacht: de Gerttho. Maar een ger op een kar is ook een idee: een Geravan! We liggen dubbel op de vroege ochtend :). We zouden hier in een hostel zitten op een slaapzaal met 10 mensen. Na een week in harde bedden en wc's en douches delen, ben ik wel weer even toe aan een echt bed en niet delen. Dus we vragen of het mogelijk is om te upgraden naar een hotelkamer. Dat kan gelukkig! En zo zit ik hier nu dit (best lange) reisverslag te tikken. Zometeen gaan we even wat eten en om 18.00 hebben we een concert met traditioneel Mongoolse muziek. Ik ben benieuwd!